Christian lee navarro de 13 razones porque wikipedia
![christian lee navarro de 13 razones porque wikipedia christian lee navarro de 13 razones porque wikipedia](https://html.pdfcookie.com/02/2019/11/07/g27odpx15kv0/bg1.jpg)
Moitos investigadores atoparon correlacións positivas entre os niveis de resistina e a resistencia á insulina. O aumento dos niveis séricos de resistina podería explicarse pola resistencia á insulina asociada co aumento de adiposidade. Este feito ten implicacións significativas dada a asociación que se sabe que existe entre a obesidade central e a resistencia á insulina. Especificamente, a obesidade no tecido adiposo abdominal (obesidade central) está moi correlacionada co incremento de resistina, e parece ser esta a principal rexión do tecido adiposo que contribúe a aumentar os niveis de resistina sérica.
![christian lee navarro de 13 razones porque wikipedia christian lee navarro de 13 razones porque wikipedia](https://pa1.narvii.com/6875/0cb8206c7689979e73167710322dd64f37f41ffcr1-320-261_hq.gif)
Á inversa, os niveis de resistina séricos diminúen ao decrecer a adiposidade despois de certos tratamentos médicos. A crenza subxacente entre os partidarios desta teoría é que os niveis séricos de resistina se incrementan ao haber un aumento da adiposidade.
![christian lee navarro de 13 razones porque wikipedia christian lee navarro de 13 razones porque wikipedia](https://www.breaktudo.com/wp-content/uploads/2017/04/elenco-de-13-reasons-why-no-brasil.jpg)
Moito do que se hipotetizou sobre o papel da resistina no metabolismo enerxético e diabetes mellitus de tipo 2 pode derivarse de estudos que indican unha forte correlación entre a resistina e a obesidade. Obesidade e resistencia á insulina Argumentos a favor En calquera caso, en canto á relación entre a resistina e a resposta inflamatoria, pódese dicir que a resistina ten características de citocina pro-inflamatoria, e podería actuar como un nodo chave nas doenzas inflamatorias con ou sen resistencia á insulina asociada. Porén, esta idea foi recentemente posta en dúbida por un estudo que indica que un aumento nos niveis de resistina en persoas con nefropatías crónicas está asociado co declive da función renal e a inflamación, pero non coa resistencia á insulina. Investigacións recentes atoparon unha correlación positiva entre obesidade, resistencia á insulina e inflamación crónica, que se cre están dirixidas en parte pola sinalización por resistina. Os resultados obtidos suxiren que a resistina pode funcionar como unha conexión na ben coñecida asociación entre inflamación e resistencia á insulina. Os niveis da propia resistina poden aumentar por efecto das interleucinas e tamén por antíxenos microbianos como os lipopolisacáridos, que son recoñecidos polos leucocitos. Tamén se demostrou que a resistina fai aumentar a molécula de adhesion celular 1 ( ICAM1), a molécula de adhesión celular vascular 1 ( VCAM1) e a CCL2, todas as cales interveñen en vías quimiotácticas implicadas no recrutamento de leucocitos nos sitios de infección. Outro apoio ao seu papel inflamatorio é que se encontrou que a resistina incrementa a transcrición de certos xenes, o que orixina o aumento da expresión de varias citocinas proinflamatorias incluíndo entre outras a interleucina-1 (IL-1), interleucina-6 (IL-6), interleucina-12 (IL-12), e o factor de necrose tumoral alfa (TNF-α) por un mecanismo mediado polo factor NF-κB. Descubriuse recentemente que a resistina participa tamén na resposta inflamatoria. Neste artigo discutiranse as investigacións actuais que suxiren a asociación da resistina coa inflamación, homeostase enerxética, incluíndo o papel que se lle atribúe na resistencia á insulina nos suxeitos obesos.Ī inflamación é a primeira resposta inmunitaria innata á infección ou irritación causada pola acumulación na zona de leucocitos ( neutrófilos, mastocitos etc.) e da súa secreción de substancias bioxénicas inflamatorias, como histamina, prostaglandinas, e citocinas pro-inflamatorias. Despois destas observacións iniciais, outras investigacións asociaron a resistina a outros procesos fisiolóxicos como a inflamación e a homeostase enerxética. Esta idea xurdiu principalmente dos estudos que demostraban que os niveis de resistina no soro sanguíneo aumentaban coa obesidade en varios sistemas modelo de investigación (humanos, ratas, e ratos). A resistina era producida e liberada polo tecido adiposo para realizar funcións endócrinas probablemente implicadas na resistencia á insulina. Déuselle o nome de resistina porque se observou resistencia á insulina en ratos aos que lles fora inxectada resistina.
![christian lee navarro de 13 razones porque wikipedia christian lee navarro de 13 razones porque wikipedia](https://66.media.tumblr.com/c8a1be6fa674050382d96832c805acbc/f3e5d7b8b6db8ec6-c7/s640x960/be1b57ec180c5c53ed190209a4fab5b371572f86.jpg)
Lazar da Escola de Medicina da Universidade de Pensilvania. Descubrimento Ī resistina descubriuse en 2001 polo grupo do Dr.